26 Aralık 2016 Pazartesi

Umutların Rengi


Huzursuz bir akşamın arefesi. Doğmamış umutların renginde tavırlarım. Uslanmadı içimdeki çocuk. Kendimce büyüttüğüm hislerim masum. Ne kadar sustum bilmem de hüzün pek yok içimde. Ne varsa kapattım dünden kalan
hesapları. Huzura dair biriktirdiğim ne  varsa saçtım yüksekten. Bir el uzattım iyiliğe, kuramadığım cümlelerin fısıltılarını duydum, kulaklarım sessizlikle doluyken. Sessiz çığlıklara doydum...

Gecenin karanlığında kayboldu gidenler. Karanlığın gürültüsünden kaçtım ıssızlığa. Bugüne sordum hesapları, benden geçti, dünüm yarınlarıma hasret sandım, ben dünde kaldım, beklediğim bugünlerimi kasvet sardı. Bitmedi isteklerim. Durmak bilmeyen hallerimi unuttum. Tutunduğum dal kırıldı kırılacak. Dinlendim her sokakta biraz daha fazla, ama yetmedi... Hangi durak beni dinlendirir? Hangi el tutar elimden, çeker beni karanlığımdan bilmem. Boğuldum yalnızlığımda. Anlamazlıktan geldim, bıkmışlık toplandı göz altlarımda. Rol yapmaya mecalim yok, ezildim bilmek istemediğim gerçeklerin yükünün altında.
Hayatım kurduğum dengelerin sarsıntısında ama yeri sağlam... Kesmedim hiç, beyazın saflığıyla beslediğim umutlarımın rengine inanmakta kararım tam.
Sağlıcakla

6 yorum:

  1. "Ama tek bir hamle yetti heveslerin kırılmasına"... Duygularıma tercüman olmuşsunuz, efendim. Kaleminize sağlık! :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Beğenmenize çok sevindim. Bu güzel yorumunuz için size sonsuz teşekkürlerimi sunarım :)

      Sil
  2. kaleminize sağlık çok güzel bir yazı olmuş :) takipteyim sizi bundan sonra yazılarınızı merakla bekliyor olacağım

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bu çok değerli yorumunuz için teşekkür ederim, beğenmenize çok sevindim :)

      Sil
  3. Güzel paylaşım İçinizde,kileri güzel yansıtmışsınız ....

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok teşekkür ederim. Naçizane birkaç satır..

      Sil