25 Aralık 2016 Pazar

YAZI KÖŞESİ ANEKDOTU: Kaybolan Vicdani Duygular


Merhaba değerli Yazı Köşesi okuyucuları. Son zamanlarda, kaybettiğimiz, farkında olmadığımız birkaç duygumuzdan bahsetmek istiyorum. Bu duyguları birçok kişide fazlasıyla görmekteyim. Gerek okuduğum yazılar, gerek yapılan yorumlar gerek tanımadığım bir insanın bana Twitter aracılığıyla yazmış olduğu birkaç satır beni fazlasıyla üzdü.
    İlk olarak herşeyden önce saygı duymayı bilmeli, değer vermeyi başarabilmeliyiz. Ama saygıya dair bir zerre yok içimizde. Hep ben demekte ısrarcıyız. İnsana değer vermekte sınıfta kaldık. Oysa her canlıya değer vermeliydik. Uçan kuşa değer vermeliydik yerdeki karıncaya değer vermeliydik. Yapmadık... yapsaydık daha iyi bir insan olma yolunda büyük bir adım atmış olurduk. Yapabiliriz, yapmalıyız, yapmak zorundayız.
  Kaldı mı samimiyetimiz, Ne kadar samimiyiz? Ne kadar içten söylüyoruz sevgimizi ya da söylüyor muyuz? Bir iyiliğe bir teşekekkür bıraktık mı içimizde? Bir güzel sözün bize nasıl kapılar açacağından bihaberiz. Kilitli bir kapı kalmaz içten bir teşekküre...

Üzülemiyoruz bile... 
Okadar alışmışız ki rahata, umursamamaya, baştan savmaya... Bir olumsuzluk başımıza gelmeden çıkmıyor sesimiz, bir dert evimize girmeden bilmiyoruz sevdiklerimizin kıymetini, yaşamanın kıymetini. Seyirci kaldığımız, unuttuğumuz onca hayat varken, yardıma ihtiyacı olan onca insan varken bu umursamaz tavırlarımız yıkıyor bizi. Ama yinede çıkmıyor sesimiz.  Birşeylerin bilincine varsak bile çevremizin umursamazlığı bizi yine etkiliyor. Ama sen insanlığını hatırla o yeterli.

   Bizim birçok görevimiz var aslında yapmamız gereken. Toplumsal görevlerimiz, sosyal görevlerimiz ve en önemlisi vicdanen yapmamız gereken görevlerimiz. Bu görevleri aklımızdan çıkarmamalı. Elimizi uzattığımızda, belki bir insanın hayatında büyük bir yere sahip olacağımızı da unutmamalı.

   Bilmiyorlar ki aslında unuttuğumuz onlar değil, insanlığımız. Sesimizi çıkarmadığımız her zulme ortağız, sessiz kaldığımız, görmezden geldiğimiz her ihtiyaç sahibine karşı sorumluyuz benim gözümde. İnsanlığımızı hatırlama konusunda biraz daha özenli davranmalı, insanlara, canlılara, herşeye değer vermeli, sevgimizi saklamak yerine belli etmeliyiz.
Sağlıcakla

15 yorum:

  1. Her cümlene katılıyorum. Çok haklısın.

    YanıtlaSil