15 Ocak 2017 Pazar

Karanlığı görmekse amaç önemi var mı rengin?

Gecenin karanlığındayım. Zifirimde biriktim. Verdiğim zayiat kendimden. Olduğum yer ne başlangıç ne bir son, bu sırtımı yasladığım ne en baştı ne en son..
Yükseldi içimde yanan ateş, dumanları harlandı, boğulmadım
ama boğulmaktan fazlasıyla kaldım. Attığım adımlar yetmedi yerden kaldırmaya, kapandım köşeme, ellerimde kalan sustuklarımın yankıları... Sordum sorguladım, koştum yetişmek için ama nafileyle sonuçlandı.
Manidar sözler işittim, acıttı şarkılar, dinledim ama tıkalıydı kulaklarım. Duymadım, doyurmadı sesler, duyulmadı nefeslerim, hesabını sorduğum  onca sorunun yok cevabı, her anı beklemekle geçirdiğim sabahların var mı hesabı?
Bir yanımda hasret biriktiren satırların haykırışları, diğer yanım vuslata yazılmışları mırıldanır...
Ve gözlerimi kapattım, karanlığı görmekse amaç önemi var mı rengin? Karanlıktan kaçmaktı amacım ama görmediğim onca güzelliğin yok bir resmi..

9 yorum: