Sen Kendine Bahşedilmiş Bir lütufsun

      Farkındasın, içinde bulunduğun mücadelen uğraşlarının sonunda, bu uğurda harcadığın vaktin içinde saklı halde. Zemherinin son ışıkları geliyor aklına, parmaklarınla saydığın kadar bile yok avundukların. Ait olmadığın bu dünya, anladığın yanlışların yanılgısı..

Anlamadığım Dilde Denklemler

Devasa hayatlarda, bir karınca misal yaşam. Bir derede bin dert,  bir dem kaldı bir denek. Beynimin içindeki sesler net. Kurduğum denklemler kendime yabancı. Bir görüntü içinde kayboldum, bir ses yankılandı boşluktan, kırık bardağımdaki su dalgalandı, saçlarımda rüzgar. Sorduğum satırlarımı saydım, zaafım tek. Kazanmak için açıldı kapı ama çabam yok, karanlık koridorlar uzunca, uzağıma

Maskedeki Koyu Gri Tebessüm

Kendimizi dahil ettiğimiz kaç hayatta varız, kaç hayata sığdık?  Üşüyen ellerimizi kaç karede ısıttık, kaç vadeye böldük sevgimizi, kaç siyaha büründük, kaç denge kurduk bugün?
Bir maske takıp sakladık hüzünlerimizi, sesimiz sessizlikti, bağırdık sessizlikte. Görmek istemedi görmeyen, duymak istemedi...
Saklandığın duvarlar yüksek, bir bağ kalmadı

Hissiyat Notlarına Dair

Sessiz kaldığım zamanlarda yazıyorum. Saçlarımdaki beyazlardan kalma satırların izleri yazdıklarım. Kendimi aradığım ama bulamaďığım dünyanın notları var zihnimde. Terk ettiğim kavramlara yöneldim. Emeklerimin bosa çıkmasıydı beni

Geç Anlaşılmış Anlamalar

Sıska cümleler kuramam. Rüyalara indandığımda başladım kaybolmaya. Uyandığım sabahlarda uykusuzluğum. Geç kalmış ama geç anlamış gibiyim. Ve geç anlaşılmış... Tutunduğum dalı korudum, tırmandığım güne ulaşıyorken kırıldı. Bir elden ziyade, kalkmaktı amacım. Her gün, bir diğer güne götürdü. Ama ağarmadı daha gün. Koştuğum yol

Bilinmeyenlerin Kargaşası

Karanlık ışığın, ardında. Kendime emin olamadığım zamanlardayım. Kapattım mı bilmem kapıları. Söndürdüm mü lambayı bilmem. Kulaç atıyorum en ağır yanlarıma. Sararmış yüzümde bir hal. Kıstırdığım sıcaklık göğsümde. Seslerime yöneldim. Kaçtığım korkuların peşindeyim, bulduğum ışık beni bildiğime götürüyor. Vicdanıma sorduklarımın cevabı yok.

Bir Salkım Yirmibeş

Gelmeyen yirmibeş.

Kendini aradığın gökyüzündeki tek bulut şimdi yağmur oldu, yağdı. Üzerine atılan seni koruyan kanatlara ulaşmayı gündüzleri arayıp bulamadığın yıldızlardan öğrenebilirsin. Fakat geceyi beklemekten başka ne şanşın var... 

Parmağın neyi gösteriyor? Bulanık camın arkasında gördüğüm yansımayı hatırlıyorum. Dudaklarındaki ıslık hala kulaklarımda, çınlamıyor ama hissediliyor. Anlaşılmıyor ne dediği, duyamadığım bir ses, unuttuğun dünyaya bırakabileceğin bir izin var mı? Dinlendir ellerini. Cebinden çıkardığın hayallerine sarıl. 

Bir salkım daha, yirmibeşe az kaldı.