Devasa hayatlarda, bir karınca misal yaşam. Bir derede bin dert, bir dem kaldı bir denek. Beynimin içindeki sesler net. Kurduğum denklemler kendime yabancı. Bir görüntü içinde kayboldum, bir ses yankılandı boşluktan, kırık bardağımdaki su dalgalandı, saçlarımda rüzgar. Sorduğum satırlarımı saydım, zaafım tek. Kazanmak için açıldı kapı ama çabam yok, karanlık koridorlar uzunca, uzağıma
yakın oldum, sabret.... Direndikçe daha sert yedim yumrukları, korumadım kendimi, yardım etmek için koştum ıssızlığa, elimden gelenin iyisini sundum, bırakmadı gölgem, beğenmedim, yerdiğim kötü huylarımın üzerini çizdim tek tek.
Bir şans daha verdim kendime, olmak istediğim gibi, ince elediğim kararlarım net...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder