Bugün Daha Bitmedi

Belki dün, belki bugün,
Belki hiç, belki hiçkimse,
Belki ne bir gün ne bir saat, belki hayat,
Belki dünya belki ay, belki görülmemiş rüyalar,
Belki yaşanmamış, hiç nefes alınmamış bir toprak,
Belki köklerini salmış bir çiçek,
Belki koparılmış, belki solmuş.
Belki korkmuş bir kalp,

Sen Kendine Bahşedilmiş Bir lütufsun

      Farkındasın, içinde bulunduğun mücadelen uğraşlarının sonunda, bu uğurda harcadığın vaktin içinde saklı halde. Zemherinin son ışıkları geliyor aklına, parmaklarınla saydığın kadar bile yok avundukların. Ait olmadığın bu dünya, anladığın yanlışların yanılgısı..

Güzel Değil mi Azizim?

Yine mahur bir sabah ama çatılar çig kaplı.
Uzak, gözüm alabildiğince sis. Pencerem buğulu ama kazağımın koluyla sildim. Küçük bir delikten etrafı izlemeye çalıştım ama olmadı. Evimin sessizliği benim sesimden yüksekti...
Bugünde başladı sağanak, temizlemek istercesine tüm kötülükleri, tüm iyileri korurcasına, tüm siyahlara beyaz olurcasına, sevda adına selam verircesine yağdı.

Hissiyat Notları

Beyaza aşık bir siyah. Karanlığın en zifirinde beyazlaşmış sevda. Vadesi tamamlanmış, saf hislerle toplandı onca his parmaklarımda... Benzer hayatlarda takıldı ayağım, koşarcasına yürüyen berrak adımlara yatırdım sevinçleri. Onca engel aştı ellerim, onca diken battı, onca derde derman aradım sessizce. Ensemdeki, naif

Umutların Rengi

Huzursuz bir akşamın arefesi. Doğmamış umutların renginde tavırlarım. Uslanmadı içimdeki çocuk. Kendimce büyüttüğüm hislerim masum. Ne kadar sustum bilmem de hüzün pek yok içimde. Ne varsa kapattım dünden kalan
hesapları. Huzura dair biriktirdiğim ne  varsa saçtım yüksekten. Bir el uzattım iyiliğe, kuramadığım cümlelerin fısıltılarını duydum, kulaklarım sessizlikle doluyken. Sessiz çığlıklara doydum...

Kulaklarımda Çınlayan Tını

Geciktim koştuğum güzel günlerime. Derdimi anlattığım aynam kırık.  Yüzümden düşen parçalar acıttı canımı.  Bir veda  mektubu da kendime yazdım. Tek bir satır yok bahsetmediğim. Soğuğunda üşüdüğüm sesler kapattı beni kendime. İçime attığım duygularımın son raddesindeyim. Bıraktım kendimi avutmayı. Gerçek zannettiğim, masum  yalanlarda kayboldum! Ucunu yakalayamadım tavırların. Sonunu bulamadım satırların.

Sabrıma Esir Zaaflarım

Düşündüm duymak istediklerimi. Sona dair kalan tek doğru zor oluşu, zora talip tek yorumum yorgun oluşum... Bilemedim değerleri,. Kayırdığım duygularımı törpüledim. Sardım bandımı geriye, tekrar tekrar içimdeki sesleri dinledim. Hatalarım uzakta, bugünlerime

Bardağın Kırık Tarafı

Koyu yağmurlar yağdı üzerime. Isınmak için yaktığım ateş söndü. Uyuştu ellerim soğuktan. Kendime öfkem bardağın kırık tarafında.

Sıyrıldım soğuk günlerimden, sildim camdaki izlerimi. Birkaç not tuttum, birkaç dost edindim. Dindim, duruldum. Kaçırdığım fırsatlarıma koştum. Gül oldum kestim dikenlerimi. Tatlı dil oldum çağladım.

Kendime Uyum Sağlama Çabalarım

Yoruldum. Her düşüşüm biraz daha derineydi. Anlatamadım, anlayamadım, düştüm, kalktım ama yoruldum. Hesabım ellerimdeki çiziklerde. Kuruttuğum saçlarımda hala nem. Oyunlardan sıkıldım, kaybettiğim hislerin izlerini arıyorum. Sordum, sorguladım, her anıma farklı baktım, bildiklerimi sildim, dinlediklerimi unuttum, gördüklerime doydum bugün. Daraldığım

Kulağımdaki Bilinmezlik Çınlamaları

Yaşadığın gibidir gördüklerin. Seni yaşlandıran günler tüm hızıyla geçmekte. Dururabilene ask olsun! Beklentilerine cevap olmayan konulara değinmedim say. Seni eğiten bildiklerin, koca bir  yalan. Sormak isteyipte soramadığın, sormaya korktuğun soruların var. Altında ezildiğin cevapların geçmişinden ağır. Artık ne kaçtıklarının önemi var ne kaçırdıklarının. Yoksa kendi sesinde yaşlandığın kadar mı yaşıyorsun?