Kalp kırmak en basiti. Tahammülümüz de yoksa... Küçücük sebepler büyür, koca bir dağ olur ve o dağın altında eziliriz, ezeriz. Yüzümüz kalkmaz yerden, çehremiz düşer. Ne oyunlar biter ne hikayeler. İki kelam güzel sözümüz kalmaz. Ne bin düşünür ne bir söyler, ne bin söyler ne bir duyarız. Ne uydurabiliriz
kılıfına ne durdurabiliriz hareketlerimizi. İş taşar bazen, bir söz bir tokat olur vurur, bir bakış söyler tüm küfürleri. O an düşünemezsin, hatırlamazsın bile. Oysa bin düşünüp bir söylemek, kırmak değil tamir etmek, iyilik etmek, bir iyiliğe bin teşekkür etmek gerek
Velhasıl kelam
Söyleyemediğimiz sözlerin acısını çıkarmak yerine söyleyebildiklerimizi iyileştirip kavgalara son vermek, konuşmaktan önce susmak, dinlemekten önce duymak gerek.
Sağlıcakla
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder